Programowanie neurolingwistyczne (NLP) jest zbiorem wiedzy na temat subiektywnego doświadczania świata, modelów skutecznej komunikacji i technik zmiany osobistej.

NLP łączy kilka dziedzin, dlatego wiele jest w nim psychologii, marketingu, technik negocjacji, fizjologii, neurologii, wiedzy na temat wpływu społecznego oraz innych elementów zarówno ze świata nauki jak i „modelowanych” z życia.

Pierwsze wzmianki o powstawaniu nowego nurtu w nauce zaczęły się pojawiać w latach siedemdziesiątych XX wieku w Santa Cruz w Kaliforni. Pionierami w tej dziedzinie byli lingwista John Grinder oraz student informatyki i psychologii Richard Bandler (dzisiaj dr Richard Bandler uważany jest za ojca NLP). Zadali oni sobie pytanie: „Jak oni to robią?”. Odnosi się ono do

3 specjalistów, którzy w ówczesnych czasach odnosili w swojej pracy terapeutycznej zadziwiająco dobre rezultaty, a byli nimi:

•    Milton Erickson – genialny hipnoterapeuta, ojciec hipnozy niedyrektywnej, nazwanej później od jego nazwiska hipnozą ericksonowską;
•    Fritz Perls – twórca terapii Gestalt;
•    Virginia Satir – terapeutka zajmująca się terapią rodzinną.

Bandler i Grinder szukali zasad, które czynią prace tych trzech osób z pacjentami tak szalenie efektywną. W wyniku badań doszli do wniosku, że do sukcesu w terapii przyczynia się nie tylko „magia terapeutyczna”, ale również każdy z dostępnych sposobów porozumiewania się ze sobą jednego człowieka z drugim. Jednak nie to było dla owych naukowców najbardziej zaskakujące. Zrozumieli oni bowiem, że poprzez NLP można odzwierciedlić wszystkie formy zachowań człowieka, jego wad i zalet oraz umiejętności. Od tej pory NLP zaczęło się sukcesywnie rozwijać do naszych czasów i robi to nadal (źródło: wikipedia.pl). Obecnie, po czterdziestu latach od powstania Programowanie Neurolingwistyczne jest potężnym obszarem wiedzy i zbiorem najefektywniejszych technik ze wszystkich obszarów ludzkiego doświadczenia takich, jak biznes, życie rodzinne, terapia, sport, relacje międzyludzkie, przywództwo, polityka i innych. Każdego roku tysiące ludzi zyskuje najwyższej klasy umiejętności

i najbardziej aktualną wiedzę ukierunkowaną na osiąganie wybitności w różnych dziedzinach życia.

Dr Richard Bandler, wybrane fragment z książki Umysł, jak z niego korzystać:

„Jedną z korzyści płynących z NLP jest inne podejście do przyswajania wiedzy. Chociaż wielu psychologów i pracowników socjalnych uważa NLP za formę terapii, ja wolę traktować je jako proces uczenia się. Mówiąc najprościej uczymy ludzi metod efektywnego użytkowania ich umysłów. Większość ludzi nie korzysta ze swego mózgu aktywnie i świadomie. A przecież jest on podobny do maszyny, w której nie zainstalowano wyłącznika. Jeżeli nie dasz mu jakiegoś konkretnego zajęcia, działa bez przerwy, dopóki się nie znudzi.

[…] Większość ludzi to więźniowie swych umysłów. Zupełnie jakby byli przywiązani do tylnego siedzenia w autobusie, którym kieruje ktoś inny. Chciałbym, abyście nauczyli się prowadzić swój autobus. Jeżeli nie nadacie umysłowi właściwego kierunku albo sam będzie błądził po manowcach, to inni ludzie
znajdą sposoby, aby kierować nim za was – i zwykle nie będą przy tym mieli waszego dobra na względzie.

[…] Ludzie znacznie więcej czasu poświęcają nauce obsługi elektrycznej maszynki do mięsa, niż nauce korzystania z własnego intelektu. Rzadko kto kładzie nacisk na świadome użytkowanie różnorodnych wewnętrznych zasobów. Wszędzie słyszycie, że macie być sobą – tak jakbyście mieli jakąś inną możliwość. Wierzcie mi — nie macie.

Odkryłem […], że nie ma lepszego modelu pracy naszego umysłu, jak właśnie komputer – szczególnie jeśli chodzi o wiedzę na temat ograniczeń w zastosowaniu obu narzędzi. Nakłonienie komputera do wykonania nawet niezmiernie prostej czynności jest prawie tak samo trudne, jak nakłonienie do tego jakiejś osoby. Większość z was prawdopodobnie wie, co to są gry komputerowe. Zaprogramowanie nawet najprostszej z nich jest dosyć skomplikowane, ponieważ można przy tym korzystać tylko z bardzo ograniczonych mechanizmów komunikacyjnych, jakimi dysponuje komputer. Gdy podajesz urządzeniu instrukcję wykonania jakiegoś zadania, informacja w niej zawarta musi być uporządkowana i przekazana w taki sposób, aby mogła być przez maszynę przetworzona, przyjęta do wiadomości i wykorzystana. Umysł, podobnie jak komputer, nie jest przyjacielem użytkownika. Robi dokładnie to, co mu kazano, a nie to, na co właśnie miałbyś ochotę. Wtedy denerwujesz się, że nie zrealizował tego, co ty chciałeś kazać mu wykonać! Jednym z zadań programisty jest modelowanie i tym właśnieja się zajmuję. Modelowanie to nic innego, jak zmuszanie komputera do zrobienia czegoś, co mógłby także zrobić człowiek. Jak możesz zmusić maszynę, aby rozwiązała zadanie matematyczne, dokonała analizy graficznej kosztów lub włączała i wyłączała światło w pomieszczeniu we właściwym czasie? Ludzie przecież też potrafią włączać i wyłączać światło lub (rzadziej) rozwiązać zadanie. Niektórzy robią to dobrze, innym czasem się udaje, jeszcze innym nie udaje się nigdy. Celem osoby zajmującej się modelowaniem jest znalezienie najlepszego schematu, według którego można wykonać daną czynność, i przedstawienie go w sposób zrozumiały dla maszyny. Nie jest przy tym specjalnie ważne, czy schemat ten obrazuje rzeczywisty sposób, w jaki ludzie wykonują daną czynność. Informatykowi chodzi nie tyle o absolutną zgodność z prawdą, a raczej o to, aby schemat sprawdzał się w działaniu”.